De stresskip en haar talent

We raakten zomaar aan de praat, na de les. We pakten onze sportspullen in en ze vroeg hoe het ging met mijn bureau. Ze vroeg door over hoe de metingen gedaan worden, en welke methodiek dan gebruikt wordt. 

Ik vertelde haar over de T(alenten) M(otivatie) A(nalyse). Over drijfveren, die we allemaal hebben. De 22 die Henry Murray heeft gedefinieerd en in samenwerking met de Universiteit van Amsterdam heeft ontwikkeld tot een wetenschappelijk instrument. Die drijfveren, die we allemaal hebben. In meer of mindere mate dan, want dát verschilt wel van persoon tot persoon. En de interactie tussen die drijfveren, die ook bij iedereen (en in iedere levensfase) verschillend is. 

"Talenten?", vroeg ze. "Leg 'ns uit?". Ik gaf een voorbeeld. "Stel: je hebt een hoge behoefte aan Extraversie. Dat betekent, dat je het fijn vindt om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Dat je graag vertelt over je eigen ervaringen. Dat is een talent. Je doet dat vanzelf, het kost je geen enkele moeite. Je kunt je dan voorstellen, dat een competentie als Presenteren je niet zoveel moeite kost. Dat gedrag vertoon je namelijk tóch al..." 

Stresskip
Ze glimlachte en knikte. Ik ging verder: "Ook een lage behoefte is een talent. Immers... je doet álles om datgene te vermijden. Je hebt er letterlijk geen behoefte aan. Bijvoorbeeld stress. Een lage behoefte op de drijfveer Stressbestendigheid en druk is een talent." Ze keek me aan en schoot in de lach. "Ik roep dat altijd tegen mezelf: 'wat ben je toch een stresskip!' Hoe kan dat nou een talent zijn?" Ik legde haar uit: "Jouw behoefte aan stress is heel laag. Dat betekent, dat je al bij de minste stress of druk alert bent. En dat je er alles aan gaat doen om dat te vermijden." 

Ik zag haar blik even naar binnen keren. "Klopt", zei ze. "Dat betekent dus", vervolgde ik, "dat jij heel alert bent. Snel de urgentie van problemen en klachten inziet, zelfs van kleine. Dat je problemen bijna nooit bagatelliseert. Dat maakt jou zeer betrokken." 

Opnieuw keek ze me aan. Een brede lach verscheen. "Wat gaaf! Dat wat ik zag als een handicap en verschrikkelijk irritant, blijkt óók een talent te zijn! En het klopt, ik zie altijd alles..." 

"Juist. In jouw vak (jurist), een zeer belangrijk talent, toch?" 

"Stof tot nadenken... Cool, zeg!"